Gebed en Leven

Constituties 61

Bidden is in liefde tastend God zoeken. Dit zoeken naar God kan en mag niet los staan van ons gewone leven. We kunnen slechts eerlijk bidden tot ‘onze’ Vader, als wij ons - ook in ons gebed - verbonden weten met onze medemensen, als wij bereid zijn in het gewone leven ons geloof in de God van liefde waar te maken, door op de bres te staan voor het geluk van medemensen. Liefde tot medemensen is de gestalte van onze liefde tot God. Eerlijk gebed vraagt om eerlijke mensenliefde, om daadwerkelijke liefde. Dat betekent ook, dat ons gebed gevoed wordt door ons apostolaat en ons weer naar ons apostolaat terug brengt.

Vincentius:

‘Je moet je aan de armen geven, maar wel: geef je aan God, want God zal je aan de armen geven.

Elke dag moet je bidden. Ik zou zelfs zeggen dat je het gebed nooit moet onderbreken en dat je nooit zonder het gebed moet zijn, dit wil zeggen, zonder in contact te zijn met de Heer.

God wordt niet veroverd. Ik zou niet naar God kunnen gaan als Hij niet eerst naar mij toekwam. Als God zich mee wil delen, doet Hij het zonder inspanning, zacht als een verliefde. Maak je innerlijk vrij: sta voor God, los van al wat je bindt.

Als je ledig bent van jezelf, komt God je vullen. Dan zal Hij van hart tot hart tot je spreken, deelt God diep in jezelf mee wat Hij van jou verlangt en Hij geeft jou in wat je Hem moet vragen.

Er is geen echt gebed als je niet naar het concrete afdaalt, als we Hem niet ook onze daden schenken. Als men tijdens de gebedstijd dringend een beroep op je doet voor een arme zieke, hou dan op met bidden, of liever zet je gebed verder voort. God vraagt het, want liefde staat boven alle voorschriften. Dat is God om God verlaten.’

Prayer and Life

Constituties 61

Praying is tentatively seeking God in love. This quest for God cannot be detached from our common life. We can only pray honestly to "our" Father, if we feel united with our fellow-beings in our prayer, if we are prepared to live up to our faith in the God of love in ordinary life by acting positively for the happiness of our fellow-beings. Love of our neighbours is the form of our love of God. Honest prayer asks for honest love of our neighbours, asks for love in action. This means that our prayer will be nourished by our mission and will lead us back again to our apostolate.

Vincent:

‘You should give yourself to the poor. But: give yourself to God, for God will give you to the poor.

You should pray every day. I would even say that you should never interrupt your prayer, that you should never be without prayer. That is: without being connected with the Lord.

God is not conquered. I could not go to God if He did not come to me first. When God gives Himself, he does so effortlessly, gentle as a lover. Free your inner self: stand before God, free from whatever binds you.

If you are empty of you, God comes to fill you. Then he will speak to you heart to heart. God will share what he expects of you and what you should ask Him.

There is no real prayer if you do not descend to the concrete world, if we do not give Him our deeds as well. If during prayer time you are urged to come to a poor sick person, stop praying – or rather: carry on praying. God asks this, for love is above all rules and regulations. That is leaving God for God.’